دارایی پایه (Underlying Asset): دارایی که قرارداد اختیار معامله بر اساس آن ایجاد می شود و می‌تواند شامل داراییهای فیزیکی، سهام، واحدهای صندوق قابل معامله (ETF)، طلا، زعفران و … می¬باشد.
قیمت اعمال (Strike Price): قیمتی است که در تاریخ ایجاد آپشن مشخص می شود و براساس آن دارنده اختیار می تواند در تاریخ سررسید دارایی پایه را خریداری نماید یا بفروشد.
تاریخ سررسید (Mature Date): تاریخی ثابت و مشخص در زمان انتشار قرارداد می‌باشد که پایان یا روز اعمال قرارداد را تعیین می¬کند. تا قبل از تاریخ سررسید، قراردادها قابل معامله می باشند به عبارتی می‌توان بارها موقعیت جدید اتخاذ نمود.
اندازه قرارداد: اندازه قرارداد آپشن در بورس اوراق بهادار تهران عموما ۱.۰۰۰ واحد دارایی پایه می باشد، ابته استثناهایی نیز وجود دارد که به عنوان نمونه می توان به صندوق پالایشی یکم اشاره نمود که اندازه قرارداد آن ۱۰ واحد صندوق می باشد.
قیمت اختیار معامله (premium): پرمیوم در اختیار معامله مبلغی است که خریدار اختیار معامله آنرا به فروشنده پرداخت می کند. پرمیوم درواقع مبلغی است که خریدار اختیار معامله در ابتدای معامله از جیب خود به فروشنده می سپارد و حق عضویت یک قرارداد را برای خود می خرد
قرارداد در سود (In The Money): به اختیار معامله در سود اصطلاحا In The Money گفته می شود. به عبارتی دیگر، برای اختیار خرید زمانیکه قیمت دارایی پایه بالاتر از قیمت اعمال اختیار حرید باشد، قرارداد در سود گفته می شود و در خصوص اختیار فروش، قرارداد در سود زمانی اتفاق می افتد که قیمت دارایی پایه از قیمت اعمال پایینتر باشد
قرارداد بی تفاوت (At The Money): قرارداد اختیار معامله‌ای که قیمت اعمال آن با قیمت پایانی دارایی پایه برابر باشد را قرارداد بی‌تفاوت می‌گویند.
قرارداد در زیان (Out of The Money): به قراردادهای در زیان اصطلاحا Out of The Money می گویند.
